بکارگیری سیستم اطلاعات مکانی به منظور طراحی سامانه کاربری مدیریت روسازی راههای برون شهری (اتوبان بجنورد-شیروان در نیمسال اول سال 1393)

نظام مدیریت روسازی راه را می توان به عنوان ابزاری برای نگهداری جاده ها در وضعیت مطلوب در زمان طولانی تر مورد استفاده قرار داد. در این تحقیق به بکارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی به منظور طراحی سامانه کاربری مدیریت روسازی راههای برون شهری استان خراسان شمالی پرداخته شده است. در این راستا متغیرهای متوسط ترافیک روزانه خودروهای سواری، درصد تردد کامیونها و تریلر، زمان آخرین روکشی سطحی آسفالت، شرایط آب و هوا و ضخامت روکش آسفالت بعنوان متغیرهای مستقل و میزان خرابی راه بعنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده است. با توجه به متغیرهای مستقل و جهت تعیین رابطه آنها با متغیر وابسته، 5 فرضیه تدوین گردیده است. جهت گردآوری اطلاعات مربوط به متغیرهای متوسط ترافیک روزانه خودروهای سواری و درصد تردد کامیونها و تریلر از طریق داده¬های گردآوری شده توسط gis استفاده می¬شود و مقادیر مربوط به شرایط آب و هوایی از طریق مراجعه به ایستگاههای هواشناسی استان خراسان شمالی جمع¬آوری گردیده است. مقادیر مربوط به متغیرهای ضخامت روکش آسفالت و میزان خرابی راه نیز با استفاده از مصاحبه با کارشناسان و مسئولین و همچنین اطلاعات موجود در اداره راه و ترابری استان خراسان جمع¬آوری گردیده است. جهت تجزیه و تحلیل داده¬ها در بخش آزمون فرضیه¬های تحقیق، از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردیده است. نتایج آزمون فرضیه¬های تحقیق نشان داده شد که بین میزان خرابی راه و متغیرهای متوسط ترافیک روزانه خودروهای سواری، متوسط ترافیک روزانه کامیون و تریلر، زمان آخرین روکشی سطحی آسفالت و ضخامت روکش آسفالت رابطه معنادار وجود دارد و بین میزان خرابی راه و شرایط آب و هوا رابطه معناداری وجود ندارد. جهت ارائه مدل پیشگویی میزان خرابی از رگرسیون چندگانه استفاده گردیده است که با توجه به نتایج رگرسیون خطی چندگانه مشاهده می¬گردد که از بین متغیرهای مستقل، تنها متغیر شرایط آب و هوا در معادله حاصل معنادار نیست و سایر متغیرهای مستقل معنادار می¬باشند.